Het begin van Marbella Club

Opmerking: dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op 18/09/2007.

In 1973, het jaar van mijn aankomst in Marbella, toen ik daar het kantoor van Panorama overnam, had ik het genoegen Rudolf Graf von Schönburg te ontmoeten; "Graaf Rudi", zoals hij in Marbella wordt genoemd, en zijn charmante vrouw, prinses Marie Louise van Pruisen.

In de loop der jaren heb ik graaf Rudi en prinses Marie Louise goed leren kennen. Ik blijf me verbazen over het leven dat dit echtpaar leidt en alles wat ze zo hartgrondig en nederig geven aan de gemeenschap van Marbella, aan hun vrienden, aan hun familie, in hun werk en verantwoordelijkheden en aan alle mensen die het genoegen hebben hen te kennen.

Graaf Rudi's leiderschap van de Marbella Club

De Marbella Club heeft het geluk om de betrokkenheid van graaf Rudi in de leidende rol van het hotel te behouden: een man die elke episode van de geschiedenis van de Marbella Club heeft meegemaakt sinds de oprichting in de lente van 1954, en niet alleen het ontwaken van de toeristische industrie in Marbella heeft gezien veertien jaar voor de opening van Puerto Banús, maar sindsdien in het hart van de ontwikkeling van "kwaliteitstoerisme" in onze geliefde stad heeft gestaan.

Ik heb maar weinig mensen ontmoet zoals graaf Rudi, die op zijn 75e in één dag kan bereiken wat anderen twee of meer dagen kost, met zijn Duitse zelfdiscipline, nauwgezette aandacht voor details en de vitaliteit van een jonge man. Waar hij ook gaat, zijn ontembare geest, zijn gratie, zijn gastvrijheid en welwillendheid jegens andere mensen vergezellen hem altijd.

De activiteiten die hij uitvoert in de stijl van een grote heer, eenvoudig maar select, zoals hij is, omvatten de ontelbare taken in zijn geliefde Marbella Club; het voorzitterschap van de Broederschap van Santa Marta; Sponsor van Hotels en Gastronomische Etablissementen; het voorzitterschap van de Raad van Bestuur van de beste internationale school in Marbella, de Duitse School Juan Hoffman; zijn werk in het gemeentebestuur als hoofdadviseur van de burgemeester en als voorzitter van de Marbella Tourism Association; zijn constante steun aan zijn vrouw in haar onvermoeibare werk voor Concordia en andere goede doelen en dezelfde toewijding aan zijn kinderen, familie en zo veel van zijn vrienden in Marbella en de rest van de wereld.

Eerbewijzen en onderscheidingen voor graaf Rudi

In 2002 ontving graaf Rudi de onderscheiding van het Grootkruis van Isabella de Katholieke en het Grootkruis van de Orde van Verdienste voor Duitsland. In Marbella is een laan naar hem vernoemd. Als erkenning voor zijn geweldige werk als voorzitter van de Spaanse en Portugese delegatie van de prestigieuze organisatie "Relais et Châteaux" kreeg hij de Zilveren Medaille van Verdienste van Spanje voor Toerisme; de Medaille van Voorbeeldige Burger van de Rotary Club Marbella; de beroemde Boog van Marbella en talloze andere onderscheidingen die hij in de loop van zijn 50 jaar in de stad heeft ontvangen.

Ik ben graaf Rudi zeer dankbaar dat hij zo enthousiast heeft toegestemd om het volgende artikel te schrijven en enkele van zijn vele ervaringen met onze lezers te delen. Ik begrijp niet hoe hij tijd heeft kunnen vrijmaken in zijn drukke schema. Hij schrijft net zo goed als hij spreekt, met stijl, humor en gratie.

Voor de lezer leest dit verhaal waarschijnlijk meer als een sprookje dan als het ware verhaal van het begin van de Marbella Club, maar dat is precies hoe het allemaal begon.

Ontdekking van de toekomstige locatie van de Marbella Club.

…Een lieflijke kleine conifeer, aan de rand van een uitgestrekte olijfgaard, in de schaduw van prachtige wijngaarden, drie mijl ten westen van de versterkte oude stad Marbella, met uitzicht op de Straat van Gibraltar en de Zuilen van Hercules, waar de oude Klassieken dachten dat de wereld eindigde, is waar de jonge Prins Hohenlohe verliefd werd op deze slapende schoonheid in 1944.

Het unieke microklimaat, het prachtige licht, de heerlijke geur van de lucht, de diepblauwe zee vol vis, de ongerepte stranden en niet te vergeten de vriendelijkheid en gastvrijheid van de lokale bevolking fascineerden de prins zodanig dat hij besloot zijn reisplan te wijzigen om te onderhandelen over de aankoop van het landgoed Santa Margarita, het landgoed waar hij en zijn vader hadden afgesproken om te gaan zwemmen en een hapje te eten. Op dit prachtige landgoed is de Marbella Club gevestigd....

Ze gingen meteen aan de slag om deze "Hof van Eden" voor het nageslacht te bewaren en de wereld over hun ontdekking te vertellen. Na de voltooiing van de bouw van zijn huis in de prachtige conifeer, veranderde hij het verlaten huisje in een ontmoetingsplaats voor de nieuwe kolonisten en noemde het de Marbella Club.

In zijn stijl van "elegante eenvoud" voegde hij al snel twintig slaapkamers toe, eenvoudig maar gezellig, om niet alleen de passerende reizigers te huisvesten die wanhopig op zoek waren naar een plek om de nacht door te brengen, maar ook al zijn vrienden die door zijn spannende verhalen over het "Paradijs op aarde" overtuigd waren dat ze Marbella moesten bezoeken.

Het belang van telecommunicatie voor het succes van de club.

Hier moet aan toegevoegd worden dat de primitieve telecommunicatiedienst, die vaak bekritiseerd werd, de Club hielp om erg populair te worden. Omdat het hotel een van de weinige etablissementen was met een telefoon in Marbella, kwamen inwoners uit de hele omgeving naar de Club om te bellen en van de faciliteiten te genieten terwijl ze op een verbinding wachtten. Er waren heel weinig telefoons beschikbaar en er waren maar twee lijnen aan de hele kust, van Algeciras tot Malaga, en men was afhankelijk van de vriendelijkheid en efficiëntie van de telefonist in de stad om verbinding te maken met een van die twee lijnen als die beschikbaar kwamen. Dit wetende, zal het je niet verbazen als ik je vertel dat het tussen de één en twee uur duurde om een verbinding met Malaga te maken en tussen de vier en zes uur om een verbinding met Madrid of een andere Europese hoofdstad te maken. Op deze manier had de klant genoeg tijd om een bad te nemen, te tennissen, te lunchen of een spelletje rubberen bridgem te spelen terwijlhij op de verbinding wachtte, en zo was er een zeer levendige sfeer in de Club (en ook extra inkomsten).

In die tijd was de prijs van een tweepersoonskamer, inclusief volpension, 285 peseta's per persoon per nacht, ongeveer 1,70 euro! Het zou een vergissing zijn om te doen alsof het hotel alleen vol zat met beroemdheden, filmsterren, aristocraten en politici.

Onze beste ambassadeur was natuurlijk Prins Alfonso, die met enorm enthousiasme op zijn voortdurende reizen over de hele wereld iedereen vertelde over zijn prachtige hotel. Het was dan ook te verwachten dat plotseling illustere leden van de Europese Aristocratie, zoals de Fürstenbergs, Bismarcks, Metternichs en Aartshertogen van Oostenrijk, Scandinavische Royalty en verbannen koningen; evenals beroemde Hollywoodsterren zoals James Stewart, Merle Oberon, Ava Gardner, Kim Novak en de mooie Audrey Hepburn en haar echtgenoot Mel Ferrer; bankiers zoals de Rothschilds en Oppenheims; industriëlen zoals Henry Ford, de Krupps en de familie Agnelli, Onsassis en Stavros Niarchos in Marbella verschenen.

Prins Alfonso's rol als ambassadeur van de Marbella Club

Onze beste ambassadeur was natuurlijk Prins Alfonso, die met enorm enthousiasme op zijn voortdurende reizen over de hele wereld iedereen vertelde over zijn prachtige hotel. Het was dan ook te verwachten dat plotseling illustere leden van de Europese Aristocratie, zoals de Fürstenbergs, Bismarcks, Metternichs en Aartshertogen van Oostenrijk, Scandinavische Royalty en verbannen koningen; evenals beroemde Hollywoodsterren zoals James Stewart, Merle Oberon, Ava Gardner, Kim Novak en de mooie Audrey Hepburn en haar echtgenoot Mel Ferrer; bankiers zoals de Rothschilds en Oppenheims; industriëlen zoals Henry Ford, de Krupps en de familie Agnelli, Onsassis en Stavros Niarchos in Marbella verschenen.

De inwoners van Marbella konden hun ogen niet geloven toen ze in hun smalle straatjes beroemdheden zagen die ze tot dan toe alleen op bioscoopschermen of in beroemde tijdschriften hadden gezien.

Als neef van de Prins en afgestudeerd aan de Zwitserse Hotelschool in Lausanne in 1956, overtuigde Prins Alfonso me om naar Marbella te komen om moderne managementtechnieken en een hoog niveau van persoonlijke service te implementeren in de Marbella Club. Het was geen gemakkelijke taak om te voldoen aan de verwachtingen van alle belangrijke klanten, die gewend waren om van de ene plaats naar de andere te reizen, en in een hotel dat nog steeds uiterst eenvoudig maar gastvrij was. Maar met professionele expertise, diplomatie en aristocratische stijl zijn we erin geslaagd om van deze kleine "Country Inn" een van de beste hotels in Europa te maken, lid van The Leading Hotels in the World en lid van Relais et Châteaux. Door de speciale sfeer van de Club te combineren met wekelijkse feesten en uitstekende service, beschouwden globetrotters een verblijf in de Marbella Club al snel als een "must".

Gedenkwaardige evenementen in de Marbella Club

De leuke informele galadiners op dinsdag in de Beach Club, die we pompeus "galadiners" noemden, waarbij we de gasten aanmoedigden om netjes gekleed te komen, maar zonder stropdas, gaven een speciaal tintje aan de normaal gesproken informele sfeer en zorgden voor avonden om nooit te vergeten, zoals de avond waarop de hertog en hertogin van Windsor een van deze "gala's" bijwoonden en probeerden onze dresscode te volgen, geheel in tegenstelling tot de normale gewoonten van de hertog om altijd een stropdas te dragen, zelfs in de zomer.

De gasten, op de hoogte gebracht van de aanwezigheid van zo'n illustere gast, besloten hun nette vrijetijdskleding achterwege te laten en alle mannen kwamen in jassen en dassen! Toen de hertog de Beach Club binnenkwam, droeg hij een Hawaïaans overhemd met een open kraag! De hertog bloosde en verdween zonder dat de andere gasten het merkten. Kort daarna kwam hij onberispelijk gekleed in een smoking terug.

Wat een verrassing voor alle andere gasten, die zich intussen hadden ontspannen en hun stropdas hadden afgedaan, om geconfronteerd te worden met deze nieuwe controverse! Alleen een groot man als de hertog van Windsor kon de situatie oplossen door zijn vlinderdas af te doen en in het zwembad te gooien.

De prins en ik vormden het perfecte team en gebruikten onze gevarieerde vaardigheden en ontelbare contacten om een van de meest iconische hotels ter wereld te creëren. We slaagden erin om onze vrienden aan te moedigen om in Marbella te investeren door de bouw van luxe woonwijken met golfbanen, jachthavens en polovelden. Vanaf het begin was het ons doel om de stijl van deze "kleine oase" te behouden door de bouw van hoge gebouwen en menselijke agglomeratie te vermijden en de groene ruimtes te behouden waar de typische lokale charme en de kosmopolitische stijl en elegantie harmonieus samengaan.

Vanaf het begin was het ons doel om de stijl van deze "kleine oase" te behouden zonder wolkenkrabbers en overbevolking, en om een tuinstad te behouden waar traditionele lokale charme en kosmopolitische stijl en elegantie naadloos in elkaar overgaan.

De impact van het huwelijk op de Marbella Club.

Mijn huwelijk in 1971 met prinses Marie Louise van Pruisen, achterkleindochter van de laatste keizer van Duitsland, bracht grote veranderingen, veranderde mijn leven in een gelukkig gezinsleven en gaf de Marbella Club de nodige vrouwelijke touch, de glamour die een royalty waardig is en veel klasse.

Mijn 15 jaar vrijgezellenbestaan heeft me goed gediend om elke minuut die ik wakker was te besteden aan het verbeteren van het succes van de Club, maar heeft ook geleid tot een gebrek aan vrouwelijke invloed op managementniveau.

Na onze prachtige bruiloft in het Zwarte Woud in mei 1971 en onze prachtige zes weken durende huwelijksreis naar het noorden en zuiden over het Amerikaanse continent, toen we terugkeerden naar Marbella, verwelkomde prins Alfonso ons met een indrukwekkend feest in de Beach Club, gevolgd door wekenlange festiviteiten die van de zomer van 1971 de leukste en gezelligste zomer in de geschiedenis van het hotel maakten.

We waren erg gelukkig, maar we hadden een grote kinderwens. En eindelijk, in mei 1979, werd onze langverwachte eerste baby, onze dochter Sophie, geboren. De vreugde van deze langverwachte geboorte vulde de harten van de inwoners van Marbella en alle Spanjaarden zodanig dat Hare Majesteit Koningin Sofia spontaan aanbood om de peettante te zijn van haar pasgeboren nichtje. Niemand zal vergeten dat Koningin Sofia met het kind in haar armen glorieus La Encarnación binnenging, de belangrijkste kerk van Marbella, onder het geluid van het beroemde "Sol Mayor" orgel en het gejuich van de mensen. Zes jaar later bracht de geboorte van onze zoon Friedrich Wilhelm, die nu studeert aan de beroemde hotelschool in Lausanne, ons totale geluk.

Vanaf onze eerste aankomst in Marbella voelden we zo'n toewijding om het succes van de stad te versterken en te verbeteren, de waardevolle gebruiken van de oude stad te behouden en mensen in nood te helpen, dat de mensen van Marbella ons als een van hen beschouwden.

De komst van kroonprins Fahd en zijn broer prins Salman van Saoedi-Arabië aan het eind van de jaren 1970 zorgde voor een enorme ondersteuning van onze filosofie: luxueuze paleizen verscholen in uitgestrekte tuinen die comfort en privacy bieden. Ze werden al snel gevolgd door andere heersers en rijke zakenlieden uit de Emiraten, die het gezelschap van de Saoedische koninklijke familie op prijs stelden. Ze brachten de oliedollars met zich mee die hard nodig waren in het Spanje van na Franco en eisten de hoop op dat onze strijd om de kostbare toeristische bestemming voor het nageslacht te behouden niet tevergeefs was geweest.

Helaas werd dat gevoel van pracht en praal al snel verstikt door het indolente gemeentebestuur dat 14 rampzalige jaren duurde, van 1977 tot 1991, in die mate dat Marbella werd ondergedompeld in wat de slechtste periode uit haar hele geschiedenis was. Bovenop deze rampzalige situatie overleed de Saoedische partner van prins Alfonso en liet de aandelen van het hotel na aan zijn erfgenamen, die het hotel alleen maar zo snel mogelijk wilden verkopen aan de hoogste bieder.

De rol van David Shamoon in het herstel van de club.

Alles leek verloren… maar er verscheen een andere geluksbrenger aan de horizon in de vorm van David Shamoon, de eigenaar van een van de mooiste huizen aan het strand in Santa Margarita, de woonwijk van de Marbella Club, die zich realiseerde dat al zijn investeringen en de glorie van Marbella zouden verdwijnen als niemand het roer van zijn vlaggenschip Marbella Club overnam.

Hij wist een aantal van zijn vrienden te overtuigen om samen met hem aandelen te kopen en ze investeerden veel geld om het hotel weer in zijn oude glorie te herstellen, door alle faciliteiten en restaurants te upgraden en te moderniseren tot de hoogste standaard, maar zonder de typische charme en persoonlijke service te verliezen. Hij overtuigde me om terug te komen naar de Club, om het te helpen zijn doelen te bereiken en ook om een aantal van zijn beroemde klanten terug te brengen.

Ik ben er trots op dat we erin geslaagd zijn om deze cruciale verandering door te voeren en dat we hebben bijgedragen om de Marbella Club, en daarmee Marbella als geheel, zijn vroegere erkenning terug te geven.

Het is onze hoop dat nu, na de gemeenteraadsverkiezingen van 27 mei 2007, de nieuwe lokale regering ons zal steunen in de inspanning om ons glamoureuze Marbella te behouden, zodat het kan blijven, zoals het tot nu toe is geweest, de haven voor de nieuwe generatie opinieleiders van over de hele wereld.